Το μάθημα επιδιώκει την εξάσκηση των μεταπτυχιακών φοιτητών και φοιτητριών προκειμένου να δημιουργούν κατάλληλο παιδαγωγικό υλικό, βάσει του οποίου θα εφαρμόζουν τη βιωματική μέθοδο διδασκαλίας. Κατά περίπτωση, και σε προέκταση των συμπερασμάτων που προκύπτουν από τη μελέτη των επιλεγμένων θεατρικών χαρακτήρων στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου (στο μάθημα Παιδαγωγική Πράξη και Θεατρική Τέχνη), αναλύονται τα δομικά, ψυχολογικά και κοινωνικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία συγκροτείται η προσωπικότητα, διαμορφώνεται η ιδεολογία και διαδραματίζεται η συμπεριφορά των δραματικών ή κοινωνικών ρόλων, καθένας από τους οποίους προβάλλεται καλλιτεχνικά από σκηνής και προσδιορίζεται παιδαγωγικά εντός της αιθούσης. Η μέθεξη των θεατών ή των μαθητών και μαθητριών με τα ηρωικά πρότυπα τελείται μέσω της μιμήσεως και της μυθοπλασίας, καθώς επιτυγχάνεται η ταύτιση, οπότε προκαλείται το βίωμα και περαίνεται η κάθαρση. Προτρεπτικά ή αποτρεπτικά, έτσι, θεμελιώνονται οι πολιτιστικές σταθερές και περιορίζεται η ατομική αυθαιρεσία, αφομοιώνονται οι συλλογικές αξίες και εμπλουτίζονται οι γνώσεις. Κατ’ επέκταση, η βιωματική μέθοδος διδασκαλίας προϋποθέτει τη σύνθεση πρωτότυπων δραματοποιήσεων οι οποίες κωδικοποιούν το παιδαγωγικό μήνυμα, δηλαδή το περιεχόμενο του μαθήματος, και συνεπάγεται την υπόκριση ρόλων, αυθόρμητα αλλά έντονα, που καθοδηγούν την εδραίωση της συνήθειας και την εμπέδωση της μαθήσεως. Στο πλαίσιο αυτό οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και φοιτήτριες δημιουργούν παιδαγωγικό υλικό για βιωματική μέθοδο διδασκαλίας και το παρουσιάζουν εντός της αιθούσης

Στο μάθημα αυτό οι φοιτητές/τριες ασχολούνται με τα βασικά στοιχεία των πολυμεσικών εφαρμογών (κείμενο, εικόνα, ήχος, βίντεο κ.λπ.) καθώς και με τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη πολυμεσικών εφαρμογών. Παράλληλα δίνεται έμφαση στο θέμα των ηλεκτρονικών βιβλίων και των διαδικτυακών εφαρμογών web2.0. Επιπλέον στο μάθημα γίνεται εξοικείωση με την παραγωγή ψηφιακού περιεχομένου στο διαδίκτυο καθώς και τον σχεδιασμό δραστηριοτήτων για την αξιοποίηση του ψηφιακού περιεχομένου στην μάθηση. Τέλος στο πλαίσιο του μαθήματος γίνεται μια πρώτη γνωριμία, με τις κατηγορίες εκπαιδευτικών εφαρμογών των ΤΠΕ, και με το σώμα των ερευνητικών εργασιών που αφορούν την εκπαιδευτική αξιοποίηση των τεχνολογικών εφαρμογών στην εκπαίδευση. Σκοπός του μαθήματος είναι να καταστούν ικανοί οι φοιτητές/τριες: να σχεδιάζουν και να υλοποιούν απλές εφαρμογές, να αξιολογούν έτοιμες εφαρμογές ΤΠΕ και να ενσωματώνουν στην διδασκαλία ΤΠΕ για την καλύτερη επίτευξη των εκπαιδευτικών σκοπών.

Το συγκεκριμένο μάθημα επιδιώκει τη διερεύνηση του ρόλου και της θέσης των εκπαιδευτικών υλικών στη διδασκαλία και μάθηση των μαθηματικών, καθώς και την επισήμανση της ανάγκης ύπαρξης σχεδιασμού για την ένταξή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αναζητούνται και κατηγοριοποιούνται οι διαφορετικοί τύποι εκπαιδευτικών υλικών και άλλων διδακτικών μέσων για τα μαθηματικά, καθορίζονται τα χαρακτηριστικά τους, οι δυνατότητες και τα όρια χρήσης τους για τη διδασκαλία και μάθηση των μαθηματικών, μελετώνται και αναλύονται αποτελέσματα ερευνών για τη θέση και τον ρόλο τους στην εκπαιδευτική διαδικασία, παρουσιάζονται σύγχρονες θεωρητικές προσεγγίσεις για τη μάθηση με τη διαμεσολάβηση εκπαιδευτικών υλικών και συσχετίζονται με τις παραδοσιακές και εξετάζονται οι αρχές σχεδιασμού/επιλογής, διαχείρισης και αξιολόγησης εκπαιδευτικών υλικών για τα μαθηματικά με βάση τις οποίες επιλέγονται/σχεδιάζονται, αναπτύσσονται και αξιολογούνται εκπαιδευτικά υλικά για τα μαθηματικά. Η διδακτική αξιοποίηση των εκπαιδευτικών υλικών βασίζεται στη διερευνητική προσέγγιση και πραγματοποιείται μέσα από μαθηματικές καταστάσεις προβληματισμού οι οποίες δύναται να καλλιεργούν ποικίλες ικανότητες και δεξιότητες απαραίτητες για τον μελλοντικό πολίτη.

Το μάθημα αφορά στο σχεδιασμό παιδαγωγικού υλικού μέσω της Τέχνης. Στα πλαίσια του μαθήματος διερευνάται η σχέση της Τέχνης με την Εκπαίδευση, καθώς και το πώς η Τέχνη μπορεί να αποτελέσει μορφή άτυπης μάθησης και να εμπλουτίσει την επίσημη εκπαιδευτική διαδικασία τόσο εντός της σχολικής τάξης όσο και εκτός αυτής, σε εξωσχολικά περιβάλλοντα μάθησης και σε χώρους πολιτισμικής αναφοράς. Εξετάζεται η σύνδεση της Τέχνης και του Μουσείου με το Σχολείο και την εκπαιδευτική κοινότητα, εισάγονται οι έννοιες της μουσειοπαιδαγωγικής, της πολιτιστικής εκπαίδευσης και της εκπαίδευσης μέσω της Τέχνης, και διερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους η Τέχνη (αρχαία έως και σύγχρονη) μπορεί να αποτελέσει παιδαγωγικό υλικό και εναλλακτική μορφή επικοινωνίας στις σχολικές τάξεις. Γίνεται εισαγωγή στη μεθοδολογία του εκπαιδευτικού σχεδιασμού με επίκεντρο την Τέχνη, μέσω της αξιοποίησης σύγχρονων παιδαγωγικών θεωριών, επιτόπιων επισκέψεων και ασκήσεων σε μουσεία της Ρόδου (Νεστορίδειος Πινακοθήκη και Αρχαιολογικό Μουσείο) και παραδειγμάτων παιδαγωγικού υλικού από μουσεία της Ελλάδας (π.χ. φέρνοντας και αξιοποιώντας στο μάθημα μουσειοσκευές του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης) και από παγκοσμίου φήμης μουσεία τέχνης του εξωτερικού (π.χ. MOMA, Philadelphia Museum of Art, National Gallery of Art Washington, TATE Modern London, κ.λπ.). Με βάση όλα τα παραπάνω, οι φοιτητές προβαίνουν στην εφαρμογή των μεθόδων και των θεωριών που διδάχθηκαν, για τον σχεδιασμό παιδαγωγικού υλικού με άξονα την Τέχνη, με συγκεκριμένη θεματολογία, για συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, προς εφαρμογή στη σχολική τάξη ή σε χώρο/ους πολιτισμικής αναφοράς.

Το γνωστικό αντικείμενο «Παιδαγωγικό υλικό στη Γλώσσα» έχει ως στόχο την παρουσίαση και ανάλυση στους μεταπτυχιακούς φοιτητές των δυνατοτήτων που υπάρχουν για την κατασκευή συμβατικού, οπτικού και ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού (φωτογραφίες, αντικείμενα, ξυλάκια, κάρτες, παιχνίδια, σώματα κειμένων, διαδίκτυο) για το μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες αλλά και του τρόπου αξιοποίησης του υλικού αυτού στη διδασκαλία της γλώσσας. Αρχικά, παρουσιάζεται το θεωρητικό πλαίσιο της γλωσσικής διδασκαλίας (επικοινωνιακή προσέγγιση, κειμενοκεντρικός, καλλιέργεια πρακτικών κοινωνικού γραμματόσημου) και η ένταξη του εκπαιδευτικού υλικού στο πλαίσιο αυτό. Εν συνεχεία, δίνεται πλήθος παραδειγμάτων αξιοποίησης του παιδαγωγικού υλικού στις διάφορες μορφές του στο μάθημα της γλώσσας ως μέσου αντικατάστασης, συμπλήρωσης ή τροποποίησης του υπάρχοντος στο εγχειρίδιο εκπαιδευτικού υλικού. Τέλος, οι φοιτητές ασκούνται στην κατασκευή και τη χρήση του υλικού. Στο πλαίσιο του μαθήματος, επίσης, οι φοιτητές εμπλέκονται στην ανάλυση και συζήτηση θεμάτων, όπως η αυθεντικότητα του παιδαγωγικού υλικού, ο ρόλος των σχολικών εγχειριδίων, η διαφοροποίηση του υλικού ανά εκπαιδευτική βαθμίδα, η ιστορική εξέλιξη του εκπαιδευτικού υλικού στο γλωσσικό μάθημα.